İnsanlar, kapalı alanlarda gazların zararlı etkilerinin farkında olduklarından gaz dedektörleri mevcuttur. Madenciliğin ilk zamanlarında, elektronik sensörlerin geliştirilmesinden çok önce kanaryalar kullanılıyordu. Kafeslerde yeraltına götürülen kanaryalar şarkı söylemeyi bırakırlarsa veya ölürlerse madenciler alarma geçirilirdi. Gaz algılama konusunda 19. ve 20. yüzyılın başlarından bu yana uzun bir yol kat edildi. Artık gaz algılama yöntemleri çok daha kesin ve hayvanlar için çok daha az zararlı.
Modern bir gaz dedektörü nasıl çalışır?
Gaz dedektörleri, atmosferdeki belirli gazların konsantrasyonunu ölçmek için bir sensör kullanır. Sensör, belirli bir gazın neden olduğu kimyasal bir reaksiyon meydana geldiğinde, ölçülebilir elektrik akımı üreten bir referans noktası ve ölçek görevi görür. Sensör, bu akımları izler ve gaz varlığı tehlikeli bir miktara yaklaştığında kullanıcıyı uyarır. İlk cihazlar yalnızca bir gazı algılayabilmek için yapılmıştı, ancak şimdi birkaçını aynı anda ölçebiliyorlar.
Sensör: Çoğu taşınabilir gaz dedektörü bir pelistör/katalitik boncuk LEL sensörü kullanır. Doğru çalışması için, aktif halkadaki katran ve yanmamış yakıt oluşumunu önlemek için ortamda minimum % 10 oksijen olması gerekir. Teorik olarak, sensör dört yıla kadar dayanabilir ancak çok hassastır ve monitörün çarpması ya da düşmesi durumunda kolayca kırılabilir. Sensörlerin çoğu, üç yaşına geldiğinde ömürlerinin sonuna ulaşır ve bu durumda değiştirilmeleri gerekir. Bu, dedektörü kullanım dışı bırakacak maliyetli bir süreç olabilir, bu nedenle, onarım çalışmaları yapılırken koruma altında olduğunuzdan emin olmak için ekstra aletlere de ihtiyacınız vardır. Arkadan aydınlatmalı ekranlar ve sesli uyarılar gibi diğer bileşenler de arızalar geliştirebileceğinden, dedektörlerin bakımlı tutulması önemlidir.
Kalibrasyon: Pelistör sensörleri, algıladıkları gazlar dahil birçok şey tarafından zehirlenebilir. Kontamine sensörler, tehlikeli gaz seviyelerini kaydetmeyebilir ve bu durumda zamanla kademeli olarak daha yavaş ve daha tepkisiz hale gelir. Performansları, her zaman doğru miktarda gazı ölçtüklerinden emin olmak için kalibrasyon ve doğrulama testi kullanarak kapsamlı testlere bağlıdır.
Kızılötesi sensörler: Bunlar oksijen gerektirmediğinden tamamen inert atmosferlerde çalışır. Bu, onları sınırlı alan tespiti ve oksijen eksikliğinin sorun olduğu tanklardan numune almak için ideal hale getirir. Ayrıca sensör zehirlenmesine karşı bağışıktırlar, bu nedenle gaz dedektörünün doğru çalıştığından emin olmak için kalibrasyona gerek yoktur. Geleneksel bir pelistör sensörü, büyük miktarda güç tüketen ısıtılmış bir alüminyum bobin kullanır. Bununla birlikte, kızılötesi sensörleri kullanan gaz dedektörleri, sık sık şarj edilmesi gerekmeyen pillerle çok daha enerji verimlidir.